Schrijven, eindredactie, tekstcorrectie…

… allemaal boeiend op hun eigen manier

Schrijven is in het begin frustrerend, iedere keer weer. Kees van Kooten vergeleek het met het afspoelen van een verfkwast onder de koude kraan. Maar als een tekst eenmaal zijn voltooiing nadert, is er weinig dat me meer voldoening schenkt.

Eindredactie luistert nauw. Het eerste wat je moet doen, is kortstondig je eigen mening loslaten. De stijl, blik en persoonlijkheid van de auteur – of de organisatie waarvoor hij of zij staat – gaan voor. Als die slagorde is vastgesteld, mag je je ertegenaan bemoeien. Op het betweterige af.

Tekstcorrectie is stiekem mijn favoriete bezigheid. Mijn vader was een leraar Nederlands voor wie het blijmoedig verbeteren van taalfouten bij de opvoeding hoorde (en nog steeds hoort). Met een aardje naar mijn vaartje ben ik irritant voor de directe omgeving, maar waardevol voor iedereen die foutloze teksten belangrijk vindt.

 

Foto: Jurgen van Tiggelen